Σε έναν κόσμο καραντίνας, ποθώ τη συγκίνηση της δημόσιας ηδονής. Οι αναμνήσεις μου από τις συναντήσεις στο δρόμο τροφοδοτούν την επιθυμία μου για ένα επιδέξιο στόμα. Η γεύση της προσμονής και του ιδρώτα με οδηγεί σε ένα κρυφό σημείο, όπου είμαι καταβροχθισμένος από αχόρταγη πείνα, αφήνοντάς με σε έκσταση.