Η Αζούλ και η Μελίνα βουτάνε σ' ένα άγριο, παθιασμένο ζευγάρωμα, παραδομένες στις αρχέγονες επιθυμίες. Τα κορμιά τους μπλέκονται σ' έναν ρυθμικό χορό πόθου, με το καθένα να ευχαριστεί εκ περιτροπής το άλλο με αχόρταγη πείνα. Ανεμπόδιστο, ωμό, και έντονα οικείο, η κοινή τους έκσταση ξεπερνά την οθόνη.