گیا درزا، یک زهکش خیره کننده، خود را در یک لانه گره خورده و آسیب پذیر می یابد. بروکلین گری، اغواگر، قبل از رها کردن خواسته های اولیه اش، او را با مسخره بازی طعنه می زند و بی امان پشت دلپذیر گیا را خشنود می کند. سمفونی ناله های وجد آمیز گیا اتاق را پر می کند، گواهی بر اشتیاق افسار گسیخته بروکلین.